අපි හරි වෙනස්

 

 සබාවේ සියලු දෙනාගෙන් අවසරයි. මම අද මෙතැන්ට ආවේ කතාවක් කරන්ටය.  මාගේ කතාවේ මාතෘකාව ලංකාවේ අපි හරි වෙනස් බවයි.අද මම උත්සාහ කරන්නේ අපි වෙනස් වෙන්නේ කොහොමද කියලා පෙන්වන්නටය.

අපි හරි වෙනස් ජාතියක්ය, අපේ ඒ වෙනසට ගරු කරන්න ඕනෑය කියලා අපිට මුලින්ම කියලා දුන්නේ ගිනි අව්වේ වේලි වේලි ආපු සීයා කෙනෙකුට   පට්ට සීතල වතුර වීදුරුවක්  දුන්නු මාමා කෙනෙක්ය.ඒ මාමගේ ගෙදර දෙන්ට වෙන  මුකුත් කිසිම දෙයක් තිබිලා නැතිය. ඒ නිසා තිබ්බ දේ දුන්නේ අපි හරි වෙනස් නිසාය.

 වෙන රටවල හාමුදුරුවරු බණ භාවනා කරද්දි, සිල් රකිද්දී  අපේ රටේ කට්ටිය අලි බැලීම, උසාවි වලට කඩා පැනීම,  යුද්ද කිරීම, යුද්ද කරන්ට උගැන්නීම , මන්තර සාස්තර වැඩ, හදි හූනියම් ගුරුකම් ආදි වූ නොයෙක් දේ කරනවාය.  නොකරන්නේ ආගමට අදාල වැඩ විතරය. ඒ අතින් ගත්තම  අපි හරිම වෙනස් ජාතියක්ය.

අපේ රටේ අධ්‍යාපනය ද හරිම වෙනස්ය. ඉස්කෝලේ පංති කාමරේ 40 ක් දා ගෙන උගන්නන්න  බැරි  උදවිය, ඉගෙන ගන්න බැරි උදවිය, එක ශාලාවේ 2000ක් ,3000 දාගෙන හිරවෙලා තදවෙලා උගන්නනවාය.ඉගෙන ගන්නවාය. ඒ වෙනසට අපි කවුරුත් ගරු කරනවාය.

හැබැයි ඕක  නෙවේ ලොකුම වෙනස . ඒක තියෙන්නේ අපේ දේශපාලක තුමාලා ලඟය.අපේ  රටේ චන්ද තියන්ඩ ඕනෑ මොන  කාලෙටද  කියලා  තීරණය කරන්නේ  අහගන්නේ  ජ්‍යෝතිෂ කාරයින්ගෙන්ය.   මැතිවරණ කොමසාරිස් වත් පාර්ලිමේන්තුව, අධිකරණය ඒ කවුරුවත් නෙවේය. බලන්න කොච්චර වෙනස් ද කියලා.

අනික අපේ කට්ටිය ආණ්ඩු පෙරලන්නේ චන්ද බලෙන්වත්  උද්ඝෝෂණ  කරලා වත්, එහෙම නෙවේය. එහෙම කිව්වම එහෙනම් ආයුධ බලෙන්ද කියලා අහන්න එපාය. අපේ කට්ටිය හරිම අවිහිංසාවාදි නිසා ආයුද පෙන්නන්ට බැරිය. 

එයාලා ආණ්ඩු පෙරලන්නේ  දෙවියන්ට පොල් ගහලාය.  මේ  ක්‍රමේ හොයා ගැනීම ගැන ලෝක ප්‍රජාතන්ත්‍ර සංගමෙන් අපේ රටේ පොල් කට්ටියට සම්මානයක් දෙන්න කල්පනා  කරමින් ඉන්න බව ආරංචි වී තිබේය.

 මේ ඔක්කොටම වඩා හොඳම හා  මම ආසම  දේ තමා අපේ රටේ පොලිටික් කට්ටිය  සතුරාට පහර දෙන විදිය. එයාලා වෙන මුකුත් කරන්නේ නැත , සීනිගම දේවාලෙට ගිහින්  සතුරා හැඳි ගෑවිලා යන්න මිරිස් අඹරනවාය.

දැන් ඔයාලම කියන්න අපි හරි වෙනස්ද, නැද්ද , ඒ වෙනසට අපි ගරු කරන්න ඕනෑද  නැද්ද  කියලා.