ණයට බය නැත.

අපේ ගෙදර තත්වය මෙහෙමය. කාමර දෙකකි. සාලයකි. කුස්සියකි.නාන කාමරයකි. එපමණකි.තට්‍ටු නිවාස සංකීර්ණයක නොහොත් සිංහලෙන් කිව්වොත් ප්ලැට් එකක ඇති එම නිවසේ අපේ අම්මාත්  ,තාත්තාත්, මමත් ,අක්කාත් සිටිමු.

අපේ ආර්ථිකය ගැන කථා කලොත් ආණ්ඩුවේ කන්තොරුවක  ලියන මහත්තයෙකු වන තාත්තා ගේ පඩිය හා ගෙදරට නගින පඩි තිහ හතලිහ හැර වෙන පඩියක් නැත.

තාත්තාගේ පඩියත් පඩියක් නොවේ ලඩියකැයි අම්මා හැම තිස්සේම කියන්නීය. ඒ මක් නිසාද යත් ගන්ට පුලුවන් හැම විදියටම බැංකු ණය අරගෙන ඇති නිසා තාත්තා අතට ලැබෙන්නේ ණයට කැපී හිලව් වී ඉතුරු වෙන සීයට හතලිහකටත් අඩු ගානකි.

ඒ මදිවාට අල්ලපු ගෙදර ප්‍රේමා ඇන්ටිගෙන් ගත්තු ණයත්, පාරෙන් එහා පැත්තේ විල්මට් ගේ කඩේ ණයත් ගෙවූ පසු ඉතුරු වන ලබ්බක් නැත.

ඒ නිසා අපි වේලක් ඇර වේලක් කන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන්ය. ඒකත් පාන්වාටි හා සම්බල් වැනි බොහොම පෝෂ්‍යදායක ආහාරය.

චිත්‍රපටියක් නාට්‍යයක් බලන්නට ගිය කාලයක් මතක නැත.

අපේ එකම විනෝදාංශය ටී.වී නොහොත් රූපවාහිනි බැලීමයි.

මේ ටී.වී. කෙරුවාවත් හරිම කචල් වැඩක්ය. තාත්තාට හවස හතේ සිට එක දිගට ප්‍රවෘත්ති බලන්නට ඕනෑ අතර, අම්මාත් අක්කාත් හැම චැනල් එකකම තියෙන මෙගා හා අනෙකුත් ටෙලි නාට්‍ය   බලන්නට  කැමතිය. මේ නිසා හැමදාම හවසට ගෙදර රංඩුය.

එම නිසා තව ටී.වී. එකක් ගත යුතු යැයි තාත්තා යෝජනා කලේය.එය ණයට ගෙන කොටස් වශයෙන් ගෙවිය හැකි බවත් ඔහු කීවේය.

අක්කා දිගටම බර බරය දැම්මේ අලුත්ම පන්නයේ එල්.සී.ඩී. ටී.වී එකක් මිලට ගත යුතු බවයි.අම්මාද කිව්වේ  රෑට උයන වෙලාවට කුස්සියේ සිටම ටී.වී  බැලීමට ඕනෑ බවත්, කුස්සියේ ඉඩ පාඩු මදි නිසා ප්ලැට් පැනල් ටී.වී. එකක් සුදුසු බවත්ය.

මෙහිදී කට දැමූ මම දැනටත් අපි සෑහෙන්න ණය වී තිබෙන නිසා මේ වගේ දේකට ණය වීම සුදුසු මදි බව කීවෙමි. එවිට තාත්තා කීවේ තමන් ණය වීමට බය නැති බවත්, ඉදිරියේදී තව තවත් ණය ගන්නා බවත්ය.

මේ සියලු කාරණා සලකා බැලූ තාත්තා ණයට ගෙනා අලුත්ම පන්නයේ රූපවාහිනිය කුස්සියේ සවි කලෙමු.

දැන් අම්මාටත් අක්කාටත් කුස්සියේ සිටම  ටී. වී බැලීමට පුලුවන. තාත්තාට සාලයේ ඉඳගෙන නිව්ස් බැලීමට කාගෙන්වත් බාධාවක් නැත. අලුත් ටී.වී. එක ගැන තාත්තා දැමු එකම කොන්දේසිය වූයේ එහි තාත්තාගේ නම ලියූ කොලයක් ඇලවීම පමණි.

දැන් අපිට ටී.වී. වලින් අඩුවක් නැත.
කාටද ආඩම්බර?