ඔව්හු උතුරේ දෙමල ජනයා තලා දැමූහ.
අප සිනහසෙමින් කිරිබත් කෑවේ අප දෙමලුන් නොවන නිසාය
ඉන්පසු ඔව්හු ශිෂ්‍යන්ට පහර දුන්හ.
අප තව දුරටත් නිහඬ වීමු. ඇයි අප ශිෂ්‍යයන් නොවෙමු.
ඔවුන් ක‍ටුනායක කම්කරුවන්ට වෙඩි තබා විශ්‍රාම වැ‍ටුප් දුන්හ.
අප නිහඬ වූයේ අප කම්කරුවන්ද නොවන නිසාය
ඊ ලඟට ඔවුන් ධීවරයින්ට වෙඩි තැබුහ.
අපිට පාන්ද? අප ධීවරයින් නොවෙමු.
අනතුරුව ඔව්හු සරසවි ඇදුරන්ගේ ද සටන කීතු කලහ.
මක් වෙනවාද කියු අප සුවසේ නිදා ගත්තෙමු.
ඉන්පසු ඔව්හු උසාවිය සමතලා කලහ.
අප රතිඤ්ඤා පත්තු කර කිරිබත් කෑවෙමු.
දැන් ඔවුන් අපව මැඩලීමට නීතිගෙන එති.
අපව පැය 48ක් පොලීසියේ රැඳවීමට ඔවුනට අවැසිය.
ඇට තලා ලබා ගත් කට උත්තරේම සාක්ෂියක් කර ගෙන
අපව මඩින්නට ඔවුහු කැස කවති.
එහෙත් අප තවමත් නිහඬය
උගුරට එනතෙක් කිරිබත් කා සිටින අපට කෑ ගැසීමට නොහැක.
තලන්න කොහෙද මචං ඇට?
ReplyDeleteඒ කැල්ල උඹට අදාල නැ. ඇට දෙයක් තියන උන්ට විතරයි එහෙම ප්‍රශ්නයක් ඇතිවෙන්න පුළුවන් මචං
Deleteඌරන් කැකුන අැට තලන විට හබන් කුකුලන්ට රජ මගුල්ය..අපි ඇට තලන දෙසද බලා සිටිමු..ඒ අපේ ඇටය නොවන නිසාවෙන් හෝ අපේ ඇටේතැලුව නිසා අනෙකාගේ එක තලන තුරු නොඉවසිල්ලෙන්..
ReplyDeleteකාටහරි ගහන එකටත් වඩා එක බලන් ඉඳල ආතල් ගන්නනේ අපේ උදවිය පුරුදු වෙලා ඉන්නේ මම කිව්වේ මේ.......
ReplyDeleteඔය මදි අපි තාම දේශමාමක ජනතාවනේ...
ReplyDeleteපොලීසියේ කට උත්තරෙත් වලංගුයි කියයි ලගදීම...
ඔබගේ බ්ලොග් එක ඇස ගැටුනේ අදයි. ඔබගේ රචනයන් යතාර්ථය මතුකරන්න සමත් වෙනවා.
ReplyDeleteඇත්ත කතාව අමාවක..අපිට වෙනකම්
ReplyDeleteඇස් ඇරෙන්නේ නැහැ.අපිට උන දාට
අනිත් අයගෙත් ඇස් ඇරෙන්නේ නැහැ .